Als creatieve geest heb je een groot probleem als je wat meer stoïcijns wil worden. Je fladdert teveel. Je ziet teveel, je hoort teveel en ja je ruikt en proeft zelfs teveel. Je staat open voor allerlei indrukken simpelweg omdat die je op ideeën brengen. Omdat je als je een probleem ziet onmiddellijk een oplossing wil bedenken. De oren zijn gespitst, de ogen waakzaam, de ‘antenne’ staat altijd uitgevouwen, altijd open voor nieuwe impulsen.
Tsja, het is dan wel vragen om problemen als je aangetrokken wordt tot de stoïcijnse levenskunst. Een stoïcijn neemt kalm waar en zal rustig bepalen of een bepaalde denkroute iets kan brengen. Of dit een weg is die nader onderzocht moet worden of dat je deze afslag beter links kunt laten liggen. Een stoïcijn, zoals ik het begrijp tenminste, fladdert niet maar focust. Hij maakt zorgvuldig zijn keuze als het gaat om het investeren van zijn aandacht en denkvermogen.
Gaat het om iets wat binnen mijn macht ligt? Iets waar ik daadwerkelijk invloed op uit kan oefenen of gaat het om iets wat buiten mijn macht ligt. Zaken waar je niet veel over te zeggen hebt. Zoals het onvoorspelbare weer en het even onvoorspelbare gedrag van anderen. Nee beter is het om het eigen denken en handelen te onderzoeken en daar verbetering in na te streven. Het staat vast dat we op gegeven moment zullen overlijden, daar is niks tegen te doen, een stoïcijn aanvaardt dat. Maar wat wel in je macht ligt is om gezond te eten en te bewegen, je te ontspannen. In die kunst kun je je bekwamen door te mediteren, te wandelen, en de juiste voeding te kiezen. Een behoorlijke uitdaging voor een stoïcijn van niks.
In de creatieve beroepen, zeker in de media, worden we gedreven daar haast en deadlines. Komen daar dan de beste formats uit voort? Ik weet het echt niet maar op een geniale inval na denk ik van niet. Voor mij werkt het heel goed om in een ontwikkelproces achter mijn computer vandaan te kruipen en door de stad te wandelen. Daar houd ik een speciaal wandeltempo bij aan. Ik tel alleen de stappen van mijn rechtervoet. Dus dan tellen twee stappen voor een enkele stap. Dat geeft rust. En je hebt de tijd om om je heen te kijken en soms een praatje te maken. Alles wat je ziet en alles wat je hoort kan een goed idee opleveren. Dat zijn vaak verrassende vondsten. En leuker dan naar je computerscherm staren.
In het kader van bovenstaande is het aardig om te weten dat ik momenteel een nieuw concept ontwikkel voor de Stichting Denkstof. Werktitel Bedenktijd. Ik richt me met conceptontwikkeling niet op media alleen. Op www, denkstof. zal ik de komende maanden vorderingen met jullie delen.